ශ්‍රී ලංකා භික්ෂු විශ්ව විද්‍යාලයේ මහාචාර්ය
පාතේගම ඤාණිස්සරූ හිමි
මිය ගිය ඥාතීන් වෙනුවෙන් බෞද්ධ සම්ප්‍රදාය තුළ පින් පෙත් අනුමෝදන් කිරීමේ සිරිතක් තිබෙනවා. මිය ගිය ඥාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කරනු ලබන්නේ ඇයි? යනුවෙන් යමි පුද්ගලයකු ප්රශ්නයක් නැගුව හොත් ඒ සඳහා නිවැරැදි පිළිතුරක් අපේ බෞද්ධ සමාජය තුළ තිබෙනවාද? යන ප්‍රශ්නය නැගෙනවා.
ඥාතීන්ට, ඥාතීන් නොවන පිරිසට අසල්වාසීන්ට තුනුරුවන්ගේ ආශිර්වාදය ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ තුනුරුවන් පිළිබඳව විශ්වාසයක් තිබෙන පිරිස . තුනුරුවන් පිළිබඳ විශ්වාසයක් නැති අය තුනුරුවන්ගේ පිහිටයි කියා කියු පමණින් එම තැනැත්තාට පිහිටක් ලැබෙන්නේ නැහැ. තුනුරුවන්ගේ පිහිටයි කියල ආශිර්වාද කරන පුද්ගලයාටත් තුනුරුවන් පිළිබඳ විශ්වාසයක් හෝ තුනුරුවන් කවුද?කියා නොදන්නාකම නිසයි. තුනුරුවන් පිළිබඳව නොදන්නා තුනුරුවන් පිළිබඳ විශ්වාසයක් නැති පුද්ගලයකු තුනුරුවන්ගේ සරණ ප්‍රාර්ථනා කළාට එයාට එය වචනයක් පමණයි.
තුනුරුවන් පිළිබඳ විශ්වාසයක් වැටහීමක් නැති නිසා එය වචනයක් මිස අදහසක් නැහැ.අප කතා කරන විට සමහර පිරිස් අදහසත් සමඟ වචන ප්‍රකාශ කරනවා. සමහර පිරිස අදහස් නැති වචන ප්‍රකාශ කරනවා. ඇතැමි පුද්ගලයන් පැය ගණන් කතා කළාට අදහස් නැති හිස් වචන පමණයි. තුනුරුවන් පිළිබඳ වැටහීමක් හැඟීමක් තිබෙන පිරිසට තුනුරුවන්ගේ සත්‍ය පිළිබඳව වැටහීමක් තිබෙනවා. දෙවියන්ගේ රැකවරණයි කියන වචනය අප කියන්න පුුරුදු වී සිටිනවා. තුනුරුවන්ගේ පිහිටයි දෙවනුව දෙවි රැකවරණයි කියල කියන්න පුරුදු වෙලා තිබින්නේ හින්දු සංස්කෘතියෙන් දෙවියන් පිළිගනු ලබන නිසා එම ආභාෂය තුළින් අපට එය උගන්වා තිබෙන නිසයි.
පොළොන්නරු යුගය තුළ අපට ලැබුණ අදහසක්. අනුරාධපුර යුගය තුළ බුදුදහම පැමිණිලා තිබෙනවා.පළමු කොටම බුදුපියාණන් වහන්සේ පිළිබඳ දැනුමක් අපට ලැබී තිබුණා. දෙවියන්ගේ රැකවරණයත් සමඟ අපට පැමිණෙන්නේ ඇස්වහ කටවහ දෝෂ සහ නවග්‍රහ අපල පැමිණෙනවාය කියන බෞද්ධ සමාජය තුළ පවතින විශ්වාසයන් පිළිබඳවයි. දෙවි රැකවරණයි කියලා කියනවා.දෙවි රැකවරණයි කියා කියන අතර තුර සෙසු පිරිසටත් සෙත් ප්‍රාර්ථනා කරනවා. සෙතක් වේවා කියමින් ප්‍රකාශ කරන විට ඒ පිළිබඳ වැටහීමකුත් ඇතිවෙන මෛත්‍රී සහගත චින්තනයකුත් තිබිය යුතුයි.
මිය පරලොව ගිය ඥාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කරනවාය කියන උදාරතම ඉගැන්වීම බුදුදහම තුළ පමණක් තිබෙන කාරණාවක්.මිය පරලොව ගිය තමන්ගේ ඥාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කළ යුතුයි කියන අදහස ලෝකය තුළ දැනට තිබෙන කිසිම ආගමක දක්නට නොලැබෙන අතර බුදුදහම තුළ පමණක් දක්නට ලැබෙන කාරණාවක.් දාර්ශනිකයන්ගේ දාර්ශනික අදහස් නිසා ලෝකය දියුණු වුණා. මිය පරලොව ගිය ඥාතීන්ට පින් දීම බුදු දහමේ හැර වෙන දර්ශනයක නැහැ. මියගිය ඥාතීන්ට පින් දීම ලෝකය තුළ කිසිම ආගමක දර්ශනයක නැති බුදුදහම සහ බෞද්ධ දර්ශනය තුළ පමණක් මියගිය ඥාතීන්ට පින් දීම සිදුකරනු ලබනවා.
මිය පරලොව ගිය ඥතීන්ට පින් අනුමෝදන් කළ යුත්තේ කුමන හේතුවක් නිසාද? බුදුරජාණන් වහන්සේ මිය පරලොව ගිය ඥාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කළ යුතු බවට දේශනා කර තිබෙනවාද? යන ප්‍රශ්නයට පිළිතුර සොයා ගත යුතුයි. තමන්ගේ නමින් නැසී මිය පරලොව ගිය ඥාතීන්ට පින් පෙත් අනුමෝදන් කළ යුතු බව බුදුරජාණන් වහන්සේ පැහැදිළිව දේශනා කළා. බෞද්ධ සමිප්‍රදාය තුළ මිය ගිය ඥාතීන්ට පින් පෙත් අනුමෝදන් කරන්නේ මැරුණ පුද්ගලයාට තිබෙන බිය හෙවත් චකිතය හෝ මැරුණ පුද්ගලයා අපට හානි කරයි කියන අදහස නිසා නොවෙයි. අපගේ ඥාතියෙක් අපත් සමඟ අමනාපෙන් සිටින කාලය තුළ මරණයට පත් වුවහොත් එම පුද්ගලයා අපට කරදරයක් කරාවි යන බියත් එම අදහසත් බෞද්ධ සමාජය තුළ පවතියි. බෞද්ධ සමාජය තුළ සිටින අයට බියක් තිබුණාට බුද්ධාගම තුළ සිටින පිරිසට එවැනි බියක් තිබෙන්න ක්රමයක් නැහැ. මිය ගිය ඥාතිවරයා නිවන් දකින්න පෙර මෙම සංසාරය තුළ අපට නැවත හමුවන නිසා අප මිය ගිය ඥාතීන්ට පින් අනුමොදන් කළ යුතුයි.
අද මරණයට පත්වුණ ඔබගේ ඥාතිවරයා නිවන් දැකීමට පෙර යන මෙම සංසාර ගමන තුළ නැවත ඔබට හමුවෙනවා.නැවත ඔබට එම පුද්ගලයා හමුවන විට එම ඥාතියා පැවැති ඥාති සම්බන්ධතාවෙන්ම සිටිනවාද? වෙනත් ක්‍රමයකට සිටිනවාද කියා කියන්න බැහැ. ස්වාමිපුරුෂයා ලෙස මියගිය විට නැවත සංසාරය තුළ තමන්ගේ පුත්‍රයා ලෙස,තමන්ගේ අසල්වාසීයා ලෙස, තමන්ගේ පියා ලෙස හමුවිය හැකි වුවත් එම පුද්ගලයා මෙවැනි ආකාරයෙන් හමුවිය හැකි බවට අපට කිව නොහැකියි.තමන්ගේ දරුවන් ලෙස තමන්ගේ ස්වාමිපුරුෂයා ලෙස සිටිය පිරිස පිළිබඳව බණ කතා සාහිත්‍ය තුළ සඳහන් වෙලා තිබෙනවා.
හතුරෙකුටවත් වරදක් නොකළ යුතු බවට බුදු දහම උගන්වනු ලබන්නේත් , ඔබ වරදක් කරනවාය කියා කියන්නේත් ඔබ සමාජයට වරදක් දෙනවාය කියන කාරණාවයි. සිත කය වචනය තුන් දොරින් ඔබ වරදක් කරනවාය කියලා කියන්නේ ඔබ සමාජයට වරදක් කරනවාය යන කාරණාවයි. දුන් දෙය ලැබෙන බව බුදුදහම තුළ තිබෙන ප්‍රධාන ඉගැන්වීමයි. සමාජයට ලබාදුන්න යහපත් දෙයත් අයහපත් දෙයත් යන දෙකම තමාට ලැබෙනවා.
තමන් දෙන යහපත් දෙය පමණක් ලැබෙන බව ඇතැමි බෞද්ධ පිරිස් සිතාගෙන සිටියත් අයහපත් දෙයක් දුන්න හොත් අයහපත් දෙයක් ලැබෙනවා. සතුරෙකුටවත් වරදක් නොකළ යුතු බව ප්‍රකාශ කරනු ලබන්නේත් තමන්ගේ හතුරා වුණත් තමන් වරදක් කළ හොත් එම පුදුද්ගලයා හෝ තැනැත්තිය දරුවන් ලෙස හෝ බිරිඳ ලෙස හෝ ස්වාමියා ලෙස සංසාරය පුරා පැමිණිය හැකි නිසයි. සෑම බෞද්ධයකු තුළම පවතින විශ්වාසයක් ලෙසද ථෙරවාදී බුදුදහම තුළ මිනිසා පිළිබඳව තිබෙන විශ්වාසය ලෙසද වර්තමානය තුළ ජීවත් වන සෑම පුද්ගලයකුම මතු සංසාරයේ කවදා හෝ දවසක තුන්තරා බෝධියෙන් එක්තරා බෝධියකට පැමිණිලා සංසාර ගමන නිම කරනවාය යන අදහසයි .
අප ගමන් කරනු ලබන්නේත් එම විශ්වාසය මතයි. බුද්ධත්වය තුන් තරා බෝධියෙන් එක බෝධියක් මෙම සංසාරය තුළ ගමන් කරන පුද්ගලයා බුද්ධත්වයට පැමිණිය හැකියි. එවැනි ප්‍රාර්ථනාවන් තිබෙන පිරිස් මෙම සංසාරය තුළ අපට හමුවෙනවා.අප යන මේ සංසාර ගමන තුළ පසේ බුද්ධත්වය පතාගෙන යන පිරිස සිටිය හැකියි. මහරහත් තත්වය ප්‍රාර්ථනා කරන පිරිසක්ද සිටිය හැකියි. මෙම අවස්ථා තුන බෝධි යනුවෙන් හඳුන්වනවා.
සංසාරය තුළ මෙම බෝධි ප්‍රාර්ථනා කරගෙන සිටින පිරිස සිටිනවා. මේ පිළිබඳව වග විභාගයක් අවබෝධයක් නැති පිරිසක්ද සිටිනවා. පුද්ගලයා සංසාරය තුළ පතාගෙන යන ගමනේ අවසානය එම තත්වයයි. මෙම සමාජය තුළ ජීවත් වන විට විවිධ පිරිස් හමුවෙනවා. අපේ ඥාතිවරයෙක් මරණයට පත් වුණාට පසුව එම ඥාතිවරයා වෙනුවෙන් ලොව ජීවත් වන බෞද්ධ පිරිසට කළ හැකි පිළියම් බුදුදහම උගන්වනවා. මවු කුසට පැමිණීමත් මිය යාමත් පිළිබඳව බුදු දහම තුළ පැහැදිළිව දක්වා තිබෙනවා.
පුද්ගලයකු මරණයට පත් වුණාට පසුව එම මරණයට පත් වූ පුද්ගලයා නිමිති කරගෙන ඔහු වෙනුවෙන් යහපත් දේ කළයුතු බව .මරණයට පත්වූ පුද්ගලයා නැවත නැවත භවයන් තුළ අපට හමුවන නිසා මේ භවයේදී එම තැනැත්තා වෙනුවෙන් අප කළ යුතු යුතුකම් කොටස අප කළ යුතුයි. පුද්ගලයකු වෙනුවෙන් තමන් කළ යුතු යුතුකම් කොටස ඉටු කළා නම් තමන්ට එම පුද්ගලයාගේ මුහුණ බලා අව්‍යාජ සිනහවක් දැක්විය හැකියි. කුහක කමට කුඩුකේඩුකමට යුතුකම් නොකළ පුද්ගලයාට අව්‍යාජ සිනහවක් දැක්විය නොහැකියි. තමන්ගේ සිදුවුණ අඩුපාඩුව මුහුණ තුළ දක්නට ලැබෙනවා.
අප සිනහ වුණ පමණට සෑම සිනහවක්ම අව්‍යාජ නැහැ. පිනැති සංසාරය තුළ අපත් සමඟ එකට ජීවත් වන පිරිස මරණයට පත් වුණාට පසුව මරණයට පත්වු පිරිස වෙනුවෙන් තමන්ගේ යුතුකම් කොටස තමන් සිදුකළ යුතු බවට බුදුපියාණන් වහන්සේ දේශනා කළ කාරණාවක්. සමාජය සැම විටම අනෙකා මට කළ දේ මොනවාද? යන ප්‍රශ්නය අසමින් සිටිනවා මිස අනෙකා කළ යුතු යුතුකම් ඉටු කළාද ? නැද්ද ? කියා සොයා බැලීම එම තැනැත්තා සතු කාර්යයක් මිස තමා සතු කාර්යයක් නොවෙයි.
මම මගේ යුතුකම් කොටස ඉටු කළාද? යන්න සොයා බැලීම බෞද්ධයකුට අයත් කොටස පමණයි. අනෙකා පිළිබඳව සොයා බැලීම බෞද්ධයකුට අයත් කාරණාවක් නොවෙයි. අම්මාට තාත්තාට ගුරුවරුන්ට තම දරුවන්ගේ සහ ශිෂ්‍යයන්ගේ සිත කය වචනය පිළිබඳව සොයා බැලුවාට එහි වරදක් නැහැ.
අනෙකාගේ අඩුපාඩු සොයා බැලීම බෞද්ධයෙකුට කිසිවිටෙකවත් අයත් නොවන කාරණාවක්. තවත් පුද්ගලයකුගේ සිත කය වචනය පිළිබඳව අඩුපාඩුවක් සොයන්න තවත් පුද්ගලයෙකුට අයිතියක් නැහැ.
මිය ගිය ඥාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කළ යුතුයි
බෞද්ධයන් ලෙස අනුන්ගේ අඩුපාඩු සෙවීමට කිසිම අයිතියක් අපට නැහැ. පරච්ත්ත විජාණන ඤාණය නැති වුණත් තව පුද්ගලයෙකු පිළිබඳව සඳහන් කරමින් ඔහුගේ සිත එතරම් හොඳ නැති බව ප්‍රකාශ කරන්නට යෙදෙන අවස්ථා තිබෙනවා. එම පුද්ගලයාගේ කට නිවැරැදි නැහැ, යනුවෙන් ප්‍රකාශ කළද, එය තමන්ට අදාල කාරණාවක් නොවෙයි. එය නිවැරැදි නැති නමි එම තත්වය බලපානු ලබන්නේද ඔහුටයි.
බෞද්ධයකු වශයෙන් කටයුතු කිරීෙමීදී කළ යුතු වන්නේ තමා නිවැරැදිද? නැද්ද? යන්න තමා පිළිබඳව සොයා බැලීම පමණයි. රහස් පොලිසිය අනෙක් පිරිස් පිළිබඳව සොයා බලනවා. වෙනත් පිරිසකගේ සිත කය වචනය පිළිබඳව සොයා බැලීමට රහස් පොලිසියට වැටුපක් ගෙවනවා. වැටුපක්වත් නොලබන අයෙක් අනුන් පිළිබඳව සොයා බලමින් අකුසල් රැස්කර ගත යුතු නැහැ.අපේ ඤාාතිවරයා වෙනුවෙන් පින්කමි කරමින් පින් අනුමෝදන් කරනු ලබන්නේ එම පුද්ගලයා මෙම සංසාරය තුළ හමුවන නිසයි.
බෞද්ධ සමාජය තුළ මැරුණ පුද්ගලයන්ට පින් පෙත් අනුමෝදන් කරනවාය කියමින් කරනු ලබන්නේ මළවුන් ඇදහීමක් ද? යන ප්‍රශ්නය නැගෙනවා.මළවුන් ඇදහීම යන කාරණාවත් අපට විසඳාගත යුතුව තිබෙන ප්රශ්නයක් .මළවුන් ඇදහීම එක කාරණාවක් . මිය පරලොව ගිය ඤාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කරනවාය යන කාරණය වෙනම ක්‍රියාවක්. මළවුන් අදහන මිනිසා මැරුණ පුද්ගලයා අදහන්නේ මැරුණ පුද්ගලයාට තිබෙන බිය නිසා. මැරුණ පුද්ගලයා තමන්ට යමි වරදක් කරයි යන බිය ඔහුට දැනෙන නිසා.
මිය පරලොව ගිය තමන්ගේ ඤාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කිරීම බුදුදහම තුළ සඳහන් කර තිබෙන කාරණාවක්. මළවුන් ඇදහීම පිළිබදව බුදු දහම තුළ උගන්වා නැහැ. ලෝකයේ තිබෙන බොහෝ ආගම් තුළ මළවුන් ඇදහීම මූලාරම්භයේ සිටම තිබෙනවා. පුද්ගලයෙකු මරණයට පත් වූ විට තිබෙන බියයි. අපත් සමඟ එකට ජීවත් වුණ පුද්ගලයෙකු මරණයට පත්වුණාට පසුව තිබෙන බිය. ආදී කාලය තුළ මිනිසකුට මරණයක් සිදු වූ විට කුමක් සිදුවුණාද? යනුවෙන් තේරුම් ගත නොහැකියි. හොඳට සිටි පුද්ගලයා එකපාරටම කතාබහ කරන්නේ නැතිව ශරීරය පණ නැතිව ගියවිට එම මිනිය ගෙදර තනිකර දමා ඔවුන් එම පරිසරයෙන් පිටව යනවා. වනගතව ජීවත් වුණ ප්‍රාථමික සමාජ තුළ නිවාස එතරමි විශාල ලෙස සාදා නොතිබුණ නිසාත් මිනියට තිබුණ බිය නිසාත් එම මිනිය ගෙදර තනිකර දමා යාමට ඔවුන් පෙළඹුණා.
මිනිසාගේ නොතේරුම්කම නිසා මෙලෙස කාලයක් ගත වුණාට පසුව මරණයට පත් වූණ පුද්ගලයා වෙනුවෙන් අප නිවස හැර යාම අවශ්‍ය නැති බව වැටහීමත් සමඟ මරණයට පත් වුණ පුද්ගලයා හොඳට රෙදි වලින් ඔතා කනත්තට ගිහින් දමන්න පටන් ගත්තා. මළමිනි සැම තැනම දැමූවිට සුනඛයන් හිවලුන් වැනි සතුන් එම මිනිය
ආහාරයට ගන්න පටන් ගත් නිසාම කනත්ත යන කොටස වෙන් කරගෙන මරණයට රෙදි කැබලි ඔතා ගෙනවිත් දැමුවා.බුදුපියාණන් වහන්සේ භික්ෂුන් වහන්සේලාට පාංශුකූල රෙදි තුළින් සිවුර සකස් කරගැනීමට අනුදැන වදළා.මිනිය ඔතා තිබෙන වස්ත්‍රය ඉවත් කර හොඳින් සෝදා පවිත්‍ර කරගෙන ගස්වල පොතු තම්බා එම ගසේ පොතුවල පැහැය අනුව සිවුර සකස් කරගත්තා. කාලය ගත වීමත් සමඟ ශිෂ්ට සම්පන්න මිනිසා සිතන්න පෙළඹුණා.ගඳ ගසමින් ඉවත දමනවාට වඩා හතර රියනක වළ දැමීම නිවැරැදි බව අවබෝධ වුණා. වර්තමානය වන විට තාක්ෂණික දියුණුවත් සමඟම කනත්ත තුළ වළ නොදමා මිනිය පුච්චා අවසන් වූ ඇට කැබලි ගෙනවිත් සොහොන් කොත් බඳිනවා. සිහි කිරීම වශයෙන් ඤාතීන් පින්කම් කරනවා.බුද්ධාගම තුළ මළවුන් ඇදහීමක් පිළිබඳව කියවෙන්නේ නැහැ. සෑම සියලු දෙනාටම හතර වර්ගයේ ඤාතීන් සිටින බව බුද්ධාගම තුළ සඳහන් වෙනවා. හතර වර්ගයේ ඤාතීන් පිළිබඳව අප තුළ අවබෝධයක් තිබිය යුතුයි. වර්තමානයේ බොහෝ දෙනෙකුට හතර වර්ගයේ ඤාතීන් මතක නැහැ.
වර්තමාන සමාජයට ඇතැමි කාරණා පිළිබඳව සංස්කෘතික දැනුම අඩුයි.සිංහල සංස්කෘතිය පිළිබඳ දැනුම අඩු බවක් දක්නට ලැබෙනවා. සිංහල සංස්කෘතික බුද්ධාගම කුමක්ද? කියන්න දැනුම අඩුයි. දරුවෙකු හදලා වඩලා ශාසනයට පූජා කළහොත් හතර වර්ගයක් ඤාතීන් නිවන් දකින බව ප්‍රකාශ කරනවා.තමන්ගේ අමිමාගේ මවිපාර්ශවයේ ඤාතීන් ඈතට මෑතට, තමන්ගේ අමිමාගේ පිය පාර්ශවයේ ඤාතීන් ඈතට මෑතට, තමන්ගේ තාත්තාගේ මවි පාර්ශවයේ ඤාතීන් ඈතට මෑතට, තමන්ගේ තාත්තාගේ පිය පාර්ශවයේ ඤාතීන් ඈතට මෑතට යන පිරිසයි ඈතට ගිය පිරිස මරණයට පත්ව සිටියත් මෑතක සිටින පිරිස තවමත් ජීවත්ව සිටිනවා. ඈත සිටි නෑදෑයන්ට පින් අනුමෝදන් කිරීමත් බෞද්ධ සම්ප්‍රදායක්.එම පිරිස මරණයට පත්ව සිටින නිසා එම පිරිස වෙනුවෙන් අප යුතුකම් කළ යුතුයි. මෑතක සිටින ඤාතීන් සමඟ සමඟියෙන් සිටීමත් බෞද්ධ සම්ප්‍රදායක් .සමහර පිරිසට ඤාතීන් හොඳ නැති බව ප්‍රකාශ කළත් ඔවුන් සංසාරය පුරා බොහෝ අවස්ථාවල අපත් සමඟ එකට සිටි පිරිස්.ලේ ඤාතීන් ලෙස ඔවුන් හඳුන්වනවා.
ලේ ඤාතීන්ගේ බාහිර හැඩහුරුව සමාන බවක් දක්වනවා. සමහර ලෙඩ රෝගත් එක වගෙයි. ජාන තුළින් එන බව වෛද්‍ය විද්‍යාව තුළ ප්‍රකාශ වෙනවා. සංසාර පවුල් ප්‍රවේණියට අනුව එම රෝග වැළඳීෙමි ප්‍රවණතාවක් තිබෙනවා. කර්ම රෝග නමින් බණ පොතේ සඳහන් වෙනවා. ඤාතිත්වය තුළින් ප්‍රවේණියෙන් එන රෝග කර්ම රෝග ලෙස හඳුන්වනවා.මිය පරලොව ගිය ඤාතීන් අතර , ඤාතීන් වෙනුවෙන් පින් පෙත් අනුමෝදන් කිරීම මෙලොව ජීවත් වන පුද්ගලයාගේ මානසික සුවයට හේතු වෙනවා. ඔහු වෙනුවෙන් තමන් යුතුකම් ඉටුකළාය කියා තමන් මානසික සුවයට හේතු වෙනවා.එම පිරිස නැවතත් සංසාරය පුරා හමුවන විට තමන් කිසියමි සුහදත්වයකින් බැඳෙනවා.තමා තමාගේ යුතුකම් ප්‍රමාණය අනෙක් පිරිස වෙනුවෙන් කරපු පිරිසට පමණක් එම සුහදත්ව ඇතිවෙනවා. තමන්ට හරියට හතුරන් වැඩි බව ඇතැමි පුද්ගලයන් ප්‍රකාශ කරනවා.එයා සමාජයට හතුරුකමි ලබල දී ඇති බව අප වටහා ගත යුතුයි. පෙර සංසාරය පුරා හතුරුකම් ලබල දුන්න නිසා අද එම පුද්ගලයා හතුරුකම් ලබනවා. වර්තමානය තුළ හතුරුකම් නොකර සිටිය යුතුයි. හතුරටත් මෛත්‍රිය දැක්විය යුතුයි. හතුරට මෛත්‍ර්ිය කළාට පසුව හතුරුකම එතනින් අවසන් වෙනවා.හතුරාට හතුරුකම් කිරීම තුළින් නැවතත් සංසාරය තුළ මිය පරලොව ගිය පුද්ගලයකුට පින් අනුමෝදන් කරන්නේ එම පුද්ගලයාට තිබෙන බියට නොවෙයි. ඔහු සංසාරය පුරා නැවත හමු වන නිසයි. මෙලොව ජීවත් වන ඤාතීන්ට සෙත් ශාන්ති ආශිර්වාද ප්‍රාර්ථනා කරන්න තමන් පංචශිලය ආරක්ෂා කරන තුනුරුවන් විශ්වාස කරන ් තුනුරුවන් පිළිබඳ දැනුමක් තිබෙන පුද්ගලයෙකු විය යුතුයි
- හේමමාලා රන්දුනු
¤☸¤══════¤☸¤☸¤══════¤☸¤
නිවැරදි ධර්මය සැමදා විද්‍යමාන නොවේ..... අධර්මයෙන් එය වැසීයමින් පවතී......
“අර්හත් සම්‍යක් සම්බුද්ධවූ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දැන් කොහි නම් වැඩ වෙසෙත්ද?” යනුයි.
