නිවැරදි ධර්මය සැමදා විද්‍යමාන නොවේ..... අධර්මයෙන් එය වැසීයමින් පවතී......
ශ්‍රී ලංකා භික්ෂු විශ්ව විද්‍යාලයේ
පශ්චාත් උපාධි අධ්‍යයන ඒකකයේ අධ්‍යක්ෂක
පාලි හා බෞද්ධ අධ්‍යයන අංශයේ මහාචාර්ය
පාතේගම ඤාණිස්සරූ හිමි
අපට සිටින ඥති සමූහයා පෙර සංසාරය තුළ සිට පැමිණෙන පිරිසක් වෙයි. අප උපදින විටම ලේ ඥාතීන් හෙවත් සහලේ නෑයන් ලෙස හතර වරිගයක ඥාතීන් රැගෙන පැමිණෙයි. අප ඉපදීමටත් පෙර සිටම අපේ ලේ ඥාතින් ඉපදිලා අවසානයි.ලෝකයේ ආගම් බහුල වශයෙන් පැවතුණද, එම කිසිම ආගමක ඥාතී සමූහයාට පින් දීමක් සිදු වන්නේ නැහැ.
ඇතැම් ආගම් තුළ මළවුන් ඇදහුවද , පරලොව ගිය ඥාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කිරීමක් වෙන ආගම් තුළ දක්නට නැහැ. පරලොව ගිය ඥාාතීන්ට පින් අනුමෝදන් කිරිම මළවුන් ඇදහීමක් නොවෙයි. අපට හමුවන ලේ ඥාතීන් මෙලොව පමණක් හමුවන පිරිසක් නොවන අතර සිංහල ඥාතීන් අතර පවතින බාහිර පෙනුමට වඩා අභ්‍යන්තර ස්වරූපය වෙනස් ස්වභායක් ගනී.අධ්‍යයනය කර බැලුවහොත් ලේ නෑයන් අතර ගැටුම් බහුල ලෙස පවතී.සිත් තුළ හදාගත් ප්‍රශ්න නොමනාපය , විරෝධතාවය,තරහව,ක්‍රෝධය,වෛරය,බද්ධ වෛරය යන තත්වයන් තුළ ඔවුන් කාලය ගෙවීම කරනු ලබයි. ඇතැමි පිරිස් ඥතීන්ගේ මුහුණ නොබලන තරමට වෛරයෙන් ජීවත් වෙයි. කවුරුන් හෝ කළ විශාල වරදක් හේතුකොට ඇතිවූ තත්වයන් නොවුනත් ඔවුන් විසින් සිත තුළ ඇතිකරගනු ලැබූ ස්වභාවය වෙයි. මෙම දෙදෙනා මේ තරම් වෛරයෙන් තරහවෙන් ජීවත් වන්නේ ඇයිද? යනුවෙන් විමසමින් හේතු විමර්ෂණය කරන විට බරපතල හේතු කාරණා දක්නට ලැබෙන්නේ නැහැ.
කර්ම ශක්තිය
පුංචි සිදුවීම් මනස තුළ තබාගැනීමෙන් අවසානයට එය විශාල ප්‍රශ්නයක් ලෙස ශරීරයට දැනීම නිසා පරම්පරාගත වෛරකාරයන් ඇතිවෙයි.
බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ධර්මයට අනුව පුද්ගලයෙකුගේ පෙර සංසාරය තුළ පවතින කර්ම ශක්තිය අනුව ලේ ඥාාතීන් හමුවෙයි. මේ තරම් අම්මලා සිටියදී ඔයා ඔයාගෙම අම්මාගේ කුස තුළ දරුවෙකු ලෙස ඉපදුනේ ඇයිද? යන පුශ්නය නැඟුªවහොත් ඔබට දීමට පිළිතුරක් නැතිව යයි. පෙර සංසාර කර්ම ශක්තිය අනුව තමන්ට හමුවන පළමුවන ඥාතීයා තමාගේ අම්මායි.එය තමාට ලැබෙන්නේ පෙර සංසාරය තුළ තමා ලබා උපන් උරුම කර්මය අනුවයි. සිංහල භාෂාව තුළ කරුමේ යනුවෙන් සඳහන් වන්නේ තමන් අත්විඳින අද්දැකීම් වෙයි. බණ පොතේ සඳහන් කර්ම යන වචනයට පෙර පින යන අර්ථයද,පෙර පව යන අර්ථයද සඳහන් වෙයි.කර්ම ශක්තිය අනුව ලැබෙන ඥාතීන් ලෙස සඳහන් කළ විට ඔවුන් පෙර පිනට ලැබෙන පිරිසක් විය හැකි සේම පෙර පවට ලැබුණ ඥාතීන් පිරිසක් ද විය හැකියි. ඇතැම් ඥාතීන් අප අසුරු නිසුරු කරමින් සිටින අතර ඇතැම් ඥාතීන් දුරින් තබා ඇති අතර තවත් ඥාතීන් පිරිසක් නොදැකම සිටී. එය ඥාතීන් ගේ වරදක් බව අප සඳහන් කළත් එතනදී දක්නට ලැබෙනුයේ පුද්ගලයාගේ විවිධ ස්වභාවයයි.
මනුෂ්‍ය ස්වභාවය
ඇතැම් ඥාතීන් කතාකිරීමට පමණක් හොඳ වුවත් ඔවුන්ගේ සිත හොඳ නැහැ. සමහර ඥාතීන්ගේ සිතිවිලි හොඳ වුවත් කට හොඳ නැහැ. ඇතැම් ඥතීන්ගේ හිත සහ කට හොඳ වුවත් කය හොඳ නැහැ.මනුෂ්‍යන් අඩුපාඩු සහිත පිරිසක් වෙයි. සෑම මනුෂ්‍යයකුගේම කිසියම් අඩුපාඩුවක් පවතියි. තමා කතා කරන විට තමාගේ අඩුපාඩු වසාගෙන යහපත් පැත්ත පමණක් සමාජයට පෙන්වීමට උත්සාහ කරමින් අනෙක් පුද්ගලයෙකු පිළි්බඳව කතාකරන විට යහපත් පැත්ත වසන් කරමින් අයපහත් පැත්ත පමණක් පෙන්නුම් කිරීමට උත්සාහ දරයි. අපි නොදන්නවයැ එයාගේ හැටි යන ප්‍රකාශ කරමින් ඔහු පිළිබඳව හඳුන්වයි. එවැනි අයහපත් කාරණා අපගේ සිත් තුළින් සිදුවුවත් , සංසාර ගත නෑයන් හැදෙන්නේම ආත්ම ගණනාවක සිට අපත් සමඟ එකට ඉපදුන පිරිසක් ලෙසයි.
පුබ්බේනිවාසානුස්සති ඥානය, ආසවඛ්‍ය ඥානය, චුතූපපාත ඥානය යන ත්‍රිවිද්‍යා ඥාන තුළින් අතීතය පිළිබඳව අනාගතය පිළිබදව බලමින් සත්වයාගේ චුති උප්පත්තිය පිළිබඳව විමර්ෂණය කළ දැනුම තුළින් බුදුරජාණන් වහන්සේ යමි යම් කාරණා දේශනා කර ඇත. .ඉපදීමට පෙර භවයක් තිබුණ බවත් , එම භවයෙහි කිසියමි කර්ම සම්බන්ධතාවයක් මත මවුකුස තුළ දරුවෙකු පිළිසිඳ ගනී. මරණයට පත්ව කිසියම් ස්ථානයකට ගමන් කරනු ලබන්නේ තමාගේ කිසියමි කර්ම ශක්තියක් මත බව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත.අපට හමුවන ලේ ඥාතීන් එකවගෙයි. පුද්ගලයන් සියයක් සිය ආකාර වුවත් ඔවුන් අතර ලේ ඥාතීන් පිරිසක් සිටිය හොත් ලේ ඥාතීන් එකම වගේ නිසා ඔවුන් ඥාතීන් නොවන බව ප්‍රකාශ කළත් ඥාතීන් පිරිසක් බවට සමානත්වයෙන් පෙන්නුම් කරයි. වෛද්‍ය විද්‍යාව තුළ ජාන ප්‍රවේණිය යනුවෙන් යමි කාරණාවක් හඳුන්වයි. බුදුදහම කර්මය යනුවෙන් හඳුන්වයි. බුදුදහම තුළ හඳුන්වන කර්මය යන වචනය ප්‍රවේණිය යන වචනයට වඩා පුළුල් අදහසක් පවතියි. පෙර සංසාරය තුළ එකට ඉපදිලා තිබෙන ඥාතීන් නිසා සිතිවිලි සමඟ සිත තුළ තරහව වෛරය ක්‍රෝධය තබාගත යුතු නැහැ.එසේ තබාගැනීම තුළ මනසට එය බරක් වෙයි. තමාගේ ශරීරයේ අයහපත පිණිස බලපානු ලබන බරක් වෙයි. යම් යම් පුද්ගලයන් ඊර්ෂ්‍යාවෙන්. , තරහවෙන් විවිධ කාරණාවන් කරන අවස්ථාවල පෙරලා ප්‍රතිචාර දක්වන්නට එපාය යනුවෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත.පෙර තමා විසින් දුන් දෙය තමාට ලැබෙන බව බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාරා ඇත.
හඳ අහස තුළ තිබුණත්, අමාවකට හඳ බබළන්නේ නැහැ.වලාකුළු තුළින් නොවැසුණු පුර හඳ අහස තුළ බබලයි. යන උපමාව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත. කිසියම් පුද්ගලයෙකු තමන්ගේ සිත කය වචනය අන්‍යයාට හෙවත් සමාජයට අයහපතක් වන ආකාරයේ සිතිවිලි සිතන්න එපා යනුවෙනි. තමා බොරුවක් ප්‍රකාශ කරනවා යනු අසත්‍ය සමාජ ගත කිරීමයි.තමා යමක් කරනවාය යනු තමා යමි දෙයක් සමාජයට ලබාදීමයි.
පෙරලා ලැබීම
අප ලබාදුන්දෙය අපට පෙරලා ලැබෙයි. එම නිසා නරක සිතිවිලි සිතින් සිතමින් අයහපත් දෙය සමාජයට දෙන්න එපා යනුවෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ වදාරනු ලැබුවේද, තමාට එවැනි දෙය පෙරලා ලැබෙන නිසයි. මනුෂ්‍යයෙකු මේ ලෝකය තුළ උප්පත්තිය ලැබූවිට එම පුද්ගලයාට මානවයා හෙවත් සියලු සත්වයා වෙනුවෙන් මානව යුතුකමක් පවතී. තමන්ගේ සිත කය වචනය යන තුන් දොර අනෙකාගේ අයහපත පිණිස නොපවතින ආකාරයෙන් ක්‍රියාකිරීම අත්‍යවශ්‍ය කාරණාවක් වෙයි.අනෙකාගේ හෙවත් පොදු සමාජය තුළ අයහපත පිණිස තමාගේ මනස තුළ සිතිවිලි නොසිතිය යුතුයි.කිසියම් පුද්ගලයෙකු එවැනි ආකාරයෙන් කටයුතු කරනු ලැබුවහොත් ඔහුට ලැබී තිබුණ දේ නැතිව යයි. අනුනට අයහපත ෙවිවායි යන සිතිවිලි සිතන පුද්ගලයාට එවැනි ආකාරයෙන් සිතීම යුතුකමක් නොවුණත් ඔහු එය කරනවා නම්, තමාට පෙර සංසාරය තුළ පිනට ලැබුණ මනස තමන් අයහපත පිණිස යොදවනු ලබයි. එම අහපත ලෙස යොදවන විට එහි විපාකය වශයෙන් ඔහුගේ ජීවිතය තුළ කිසිම දවසක යහපත් සිතිවිලි සිතට නැගෙන්නේ නැහැ.යහපත් දේ කිරීමට නොසිතීම ඔහුට ලැබෙන දඬුවමයි.
තමාගේ වචනය අනෙකාගේ අයහපත පිණිස හැසිරවීම තහනම් වෙයි. එවැනි ආකාරයෙන් හසුරුවන පුද්ගලයා නැවත ඉපදෙන විට දිවකොට වි හෝ වෙනත් ආබාධ සහිතව උපදියි.තමාගේ පෙර සංසාරය තුළ තමා විසින් කරනු ලැබූ පින් අනුව මෙම ශරීරය ලැබී තිබුණත්,එය සමාජයේ අයහපත පිණිස නොයෙදිය යුතුයි. එසේ හැසිරෙන පිරිසට එහි අයහපත් විපාක ද ලැබෙයි.
සතුට වර්ධනය කිරීම
කෙතරම් උස ගොඩනැඟිලි ගොඩනඟාගෙන සිටියත් සතුට පවතින්නේ ගොඩනැඟිලි තුළ නොවෙයි.සතුට පවතින්නේ මනස තුළ මිස තට්ටුගණන් උස ගොඩනැඟිලිවල හෝ, නවීන වර්ගයේ වාහනයක,හෝ කසාදයක හෝ නොවෙයි. මනස තුළ පවතින සතුට වර්ධනය කරගැනීම සඳහා සෙසු කාරණා අවශ්‍ය වෙයි. සිත තුළ පවතින සතුට නැතිනොවන්නේම කිසියම් කර්ම ශක්තියක් නිසයි. සෑම පුද්ගලයෙකුගේම තුන්දොරින් අනෙකාගේ අයහපත පිණිස වන ආකාරයේ කටයුතු කිරීම තහනම් වෙයි. අයහපතින් වැළකීම එක කාරණාවක් වන අතර යහපත කිරීම තවත් කාරණාවක් වෙයි.සමාජය තුළ ජීවත් වන ඇතැමි පිරිස් මෙම කාරණා දෙක එකක් ආකාරයෙන් සිතා සිටියත් එය කාරණා දෙකක් මිස එකක් නොවන බව අවබෝධ කරගත යුතුයි.
"අනෙකෙකුගේ පරපණ නැසීම , අනෙකාගේ ජීවිතය එපාවන ආකාරයෙන් කතාකිරීම , අනෙකාගේ සිත තුළ පවතින ධෛර්යසම්පන්න බව නැතිවන ආකාරයෙන් කතාකිරීම, ජීවිතය පිළිබඳව කලකිරෙන ආකාරයෙන් කතා කිරීම යන සියල්ල ප්‍රාණඝාත වෙයි. මැරීම පමණක් නොවෙයි අනෙකුත් සියල්ලත් ප්‍රාණඝාත කොටසට අයත් කාරණාවන් වෙයි. මිනිසුන් මරණයට පත් නොකිරිම පමණක් නොවෙයි"
අයහපතෙන් වැළකීම යහපත ලෙස සැළකුවද,එය නිවැරැදි නොවන අතර එය අයහපතෙන් වැළකීම වෙයි. යහපත නම් අලුතෙන් යමක් කළ යුතුයි. පින්කම් නොකළාට පන්සල් නොගියාට පංචශීලය අනුව ජීවත් වන නිසා මම කාටවත් අයහපතක් නොකරන බවට ඇතැමුන් ප්‍රකාශ කරනු ලබයි.
පංචශීලය යන කාරණා කළ යුතුම දේවල් වෙයි. අනෙකෙකුගේ පරපණ නැසීම , අනෙකාගේ ජීවිතය එපාවන ආකාරයෙන් කතාකිරීම , අනෙකාගේ සිත තුළ පවතින ධෛර්යසම්පන්න බව නැතිවන ආකාරයෙන් කතාකිරීම, ජීවිතය පිළිබඳව කලකිරෙන ආකාරයෙන් කතා කිරීම යන සියල්ල ප්‍රාණඝාත වෙයි. මැරීම පමණක් නොවෙයි අනෙකුත් සියල්ලත් ප්‍රාණඝාත කොටසට අයත් කාරණාවන් වෙයි. මිනිසුන් මරණයට පත් නොකිරිම පමණක් නොවෙයි ජීවත්ව සිටින පුද්ගලයන් වෙනුවෙන් අප කරනු ලබන්නේ කුමක්ද? නොමරා සිටීම පමණක් ප්‍රමාණවත්ද? ප්‍රාණඝාත අතහැර දඬුමුඟුරු නොගෙන අවිආයුධ නොගෙන සිටීම පාණාතිපාතා වෙයි. ප්‍රාණඝාත කරන පිරිස පිළිබඳව ලජ්ජාවිය යුතු සේම ජීවත්ව සිටින සත්වයන් වෙනුවෙන් දයාව කරුණාව උපේක්ෂාව දැක්විය යුතුයි.වැළකීම සහ කිරීම දෙකක් මිස එකක් නොවෙයි.
“යස්ස පාපං කතං කම්මං” කිසියම් පුද්ගලයෙකුගේ අතින් පාපකර්මය කෙරෙයි. ඇතැමි විට දැනගෙන හෝ නොදැන කළත් තමන් කළ පව කුසල් රැස්කිරීමෙන් යම්තාක් හෝ මගහරවා ගත හැකි බව බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කර ඇත.තමා කරන පව් වෙනුවට පින් කරන බවට සමාජය තුළ තකාබහක් පවතියි.පින් කිරීමෙන් තමා කළ පව් වසාගැනීමට නොහැකියි. තමා කළ පවි වෙනුවට පින් දහම් අලුතෙන් කළ විට කළ පවි මැකීයන බව ඇතැමුන් විශ්වාස කළත්, තමන් කළ පව, පින තුළින් වැසීමට බැරි බව අවබෝධ කරගත යුතුයි.
තමන් කළ පවි කුසල් තුළින් වැසිය හැකි නමි, පවයි , කුසලයයි පවයි අකුසලයි පිනයි කුසලයයි,අතර වෙනසක් තිබිය යුතුයි. ධර්මය ශ්‍රවණය කිරීම ,නිවස තුළ දන්පහන් දීම, ගමේ පන්සලත් සමඟ පින්දහම් කිරීම,කරනු ලබන සැම ක්‍රියාවකින්ම කුසල් රැස්කරගත හැකියි. කිසියම් පුද්ගලයෙකු විසින් සමාජය තුළ කරනු ලබන සෑම යහපත් වැඩක්ම කුසල්ද? පින්ද? යන අර්ථකතනයට පැමිණුන හොත් ගමට අඩුපාඩුවක් වශයෙන් පැවතුණ වතුර ප්‍රශ්නයක් පිළිබඳව කිසියමි පුද්ගලයෙකු විසින් තම ධන පරිත්‍යාගයෙන් පොදු ළිඳක් ගමට පරිත්‍යාග කළහොත් එම ක්‍රියාව පිනක්ද? පවක්ද? කුසලයක්ද? අකුසලයක්ද? ඇතැමි පිරිසක් මෙය කුසලයක් ලෙස අර්ථකතනය කරනු ලබයි. බණ පොතට අනුව මෙය කුසලයක්ද? අකුසලයක්ද? යනුවෙන් විස්තර කරගැනීමට යනවා නමි,බාහිරින් බලන පුද්ගලයෙකුට එය තේරීම අපහසුයි. එම ක්‍රියාව පිනක්ද, පවක්ද, අකුසලයක්ද කියන කාරණාව බාහිර සමාජය තුළ සිට බලන පුද්ගලයෙකුට ප්‍රකාශ කළ හැකි වුවද,කුසලයක් බව බාහිර සමාජය තුළ සිට බලන අයෙකුට ප්‍රකාශ කළ නොහැකියි. සාමාන්‍ය දැනීමට අනුව එය කුසලයක් වුවද, ධර්මයෙහි විස්තර කරන ආකාරයට අනුව,කුසලයක් නොවිය හැකියි. කිසියම් පුද්ගලයෙකු කිසියම් ක්‍රියාවක් කළ විට එම ක්‍රියාව අකුසල නමි, අපට ප්‍රකාශ කළ හැකි වුවද,කුසලයක්ද කියා වෙනත් අයෙකුට ප්‍රකාශ කළ නොහැකියි. තමාගේ පෞද්ගලික ධනය වියදමි කරමින් කළ ක්‍රියාව සද්ක්‍රියාවක් ලෙස පෙනුණත් ඇතැම් විට ඔහුගේ පෞද්ගලික ලාභ ප්‍රයෝජන අරමුණක් වෙනුවෙන් වුවත් එසේ කළ හැකියි.බණ පොතෙහි සඳහන් වන ආකාරයට අනුව කිසියම් පුද්ගලයෙකු විසින් කරනු ලබන ක්‍රියාව සඳහා ඔහුගේ හෝ ඇයගේ චේතනාව බලපානු ලබයි. තමා තුළ පවතින චේතනාව වෙනත් පුද්ගලයෙකුට මේ යැයි කියා ප්‍රකාශ කළ නොහැකියි.පරාර්ථය පිණිස කරනු ලබන ක්‍රියාවක් ලෙස බාහිර සමාජයට පෙන්නුම් කළ හැකි වුවද, ප්‍රකාශ කිරීම වෙනත් කාරණවක් වන අතර චේතනාව වෙනත් කාරණාවක් වෙයි.චේතනාව පවතින්නේ තමන් තුළ පමණයි. සමාජය විසින් කරනු ලබන ක්‍රියාවන් කුසල අකුසල ලෙස දැනුම්වත් සිටින්නේ තමා විසින් පමණයිි. තමන්ගේ චේතනාව නිවැරැදි විය යුතුයි.පිනක්ද? යනුවෙන් විමසන විට චේතනාව අදාළ නොවේ. ගමට බලපාන ගැටළුවක් විසඳා දීම විශාල පිනක් වෙයි. පිනයි කුසලයයි පිළිබඳව තරමක් සියුම් ලෙස වටහාගත යුතුයි.
